A Costureira

Sada, 1950

As ferramentas dunha costureira: unha máquina de man, (si, na casa non tiñan máquina) tixeira, xaboncillo, cinta métrica e un canuto con agullas e alfileres. O ser costureira nun pobo, era un privilexio para aquela co fora. A costureira era unha moza a quen os mozos fitaban como algo bon. O ser mozo dunha costureira facía dar língoa algunha comadre criticona sinalando o camiño do casoiro.

Non todas se casaron, algunha quedou para vestir santos, pois chea de fachenda polos remilgos cos mozos coitadiños lles facían. Elas medraban e algunha mirou por enriba do hombro a algún mariñeiro, que de boa fe e bos sentimentos achegouse elas.

Cando ían polas casas, había que facer algo bo, porque estaba na casa a costureira. O mesmo facía vestidos paras as mulleres que traxes para os cativos en véspera de festa cueiras e perneiras nos calzóns dos homes, fundas dos cabezales e colchóns, botar pezas nas sábanas, zurcir e rematar todo o rachado. De verdade que, as amas de casa, o día cunha costureira entra pola porta, era día de festa.