Rúa Maior ou Calle Mayor (hoxe Linares Rivas)

Rúa Maior, 1952

Esa casa, a do balcón de madeira (hoxe Lober) foi onde nacín, na rúa Maior, a máis bonita de Sada. Todos as nenas e nenos xogábamos á tardiña despois de saír da escola á corda, o zepelin, agachacordiña, os pepinos, as bolas, o escondite... Un dos xogos máis populares era a roda roda. Alí estabamos até que as nais dende as portas e os balcóns nos berraban para que fóramos cear. Nesa rúa había toda clase de negocios. Comezando na esquina do lavadoiro (hoxe soterrado, debaixo da rúa Bergondo), estaban a carpintería de Lisardo, o zapateiro Rilo, a frutería de Isolina e Leonor, a modista Fina, que vivía no baixo da mesma casa (e era a miña madriña), en fronte o forno Rita e Antonio, seguido do bar Gerardo, a tenda de Nicanor, a mercería de Claudina, a casa de correos, co seu xefe Seijo. De seguido, o vendedor de leña Cuíña e Guitián, que tiña a droguería. No outro lado, Maruja e Juan da Leña, o médico Cimadevila, o reloxeiro Raúl, o escribinte Eustaquio, o comercio Modesta, enfronte, pasando á rúa da Ponte, o hoxalateiro Pedro, a carnecería de Matilde e Pila, Toñita de Lubre, con toda clase de roupa de muller, o bar Manolo, a tenda da Perrincha e o zapateiro Balado. Volvendo a cruzar a rúa, estaban Hilario do Parrán e o seu Salón Moderno, onde tanta xuventude se divertiu e tantos matrimonios se fixeron, e no final o Bar Pita. Outra persoa entrañable, que non era só desta rúa, senón de toda Sada, foi Jesús, o carteiro. Era de Ouces e moi apreciado por todos.

Antigamente non se tuteaba a ninguén, por iso estas personas nomeadas eran e son Señoras e Señores, aínda que non o puxen diante de cada nome por abreviar. Todas e todos estes veciños das casas desta rúa forman parte da memoria deste pobo.